Σε κανένα άλλο όργανο του σώματος μας δεν έχουν δοθεί τόσα κοσμητικά επίθετα όσο σε αυτό, αλλά και τόσες ευθύνες .
Ακόμα και ο Λόγος του Θεού μιλάει γι΄ αυτό, και μάλιστα το ταυτίζει με τον χαρακτήρα του ανθρώπου, με τον εσωτερικό του κόσμο, με τα συναισθήματά του , με την ψυχή του.
Αν και δεν έχει καμιά δύναμη πάνω στα συναισθήματα ώστε να αξίζει όλες αυτές τις τιμές ή τις ευθύνες, γενιές και γενιές έχουν υμνήσει αυτό το όργανο και το έχουν ταυτίσει με την αγάπη , και τον συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου.
Πρόκειται φυσικά για την καρδιά.
Το αίμα κάνει ένα κύκλο μέσα στο σώμα μας ,ξεκινώντας από την καρδιά καθαρό, μέσο της αορτής διαχέεται στις αρτηρίες και μετά σε όλα τα όργανα, έπειτα μπαίνει στις φλέβες ακάθαρτο για να πάει στους πνεύμονες να καθαριστεί από τα άχρηστα προϊόντα, όπως το διοξείδιο του άνθρακα να οξυγονωθεί , και πάλι η καρδιά το στέλνει για να κάνει τον ίδιο κύκλο.
Όταν αναπαυόμαστε χρειάζεται ένα λεπτό για να γίνει αυτός ο κύκλος, ενώ όταν ασκούμαστε, μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα.
Η καρδιά μας χτυπάει περίπου100.000 φορές την ημέρα, 43.000.000 φορές το χρόνο, και μέχρι τα εβδομήντα θα έχει χτυπήσει 3.500.000.000 φορές.
Η καρδιά λοιπόν είναι σαν μια αντλία που στέλνει το αίμα σε όλο το σώμα.
Λέει ο Λόγος του Θεού στο Λευ. 17:14 Διότι η ζωή πάσης σαρκός είναι το αίμα αυτής· διά την ζωήν αυτής είναι· .......
Επομένως η καρδιά είναι αυτή που στέλνει την ζωή να κάνει κύκλο μέσα στο σώμα του ανθρώπου.
Αν αυτή λοιπόν δεν λειτουργεί σωστά ώστε να στέλνει τη ζωή σε όλο το σώμα τότε και τα άλλα όργανα κατά συνέπεια θα έχουν πρόβλημα.
Είπαμε πιο πάνω ότι έχουν αποδοθεί πολλές τιμές , πολλά κοσμητικά επίθετα καλά ή κακά και ευθύνες στην καρδιά .
Θα τα έλεγα εγώ διάγνωση και αιτίες της εκάστοτε ασθένειας ή κατάστασης της καρδιάς.
Μια καρδιά μπορεί να διαγνωστεί καλή, ή κακή, άλλη σκληρή ή πονηρή.
Ότι επίθετο υπάρχει θα μπορούσε να μπει μπροστά από την καρδιά σαν διάγνωση της κατάστασης της υγείας της , να παρουσιάσει δηλαδή την ψυχική εικόνα αυτού του ανθρώπου που ανήκει η καρδιά.
Πως γίνεται όμως αυτή η διάγνωση; πως καταλαβαίνεις ότι κάποιος έχει καλή η κακή καρδιά;
Λουκ. ς:43 Διότι δεν είναι δένδρον καλόν,το οποίον κάμνει καρπόν σαπρόν, ουδέ δένδρον σαπρόν, το οποίον κάμνει καρπόν καλόν· επειδή έκαστον δένδρον εκ του καρπού αυτού γνωρίζεται. Διότι δεν συνάγουσιν εξ ακανθών σύκα, ουδέ τρυγώσιν εκ βάτου σταφύλια. Ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού της καρδίας αυτού εκφέρει το αγαθόν, και ο κακός άνθρωπος εκ του κακού θησαυρού της καρδίας αυτού εκφέρει το κακόν· διότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα αυτού.
Η διάγνωση λοιπόν γίνεται από την συμπεριφορά των ανθρώπων , από τις πράξεις τους, δηλαδή τα έργα τους, που το αποτέλεσμα αυτών είναι ο καρπό τους , αλλά κυρίως αυτό που φανερώνει αμέσως την καρδιά τους είναι τα λόγια τους .
Ο Ιησούς περιγράφει την καρδιά σαν ένα θησαυροφυλάκιο που γεμίζει , με ότι του ρίχνεις μέσα, με ότι σου αρέσει με ότι αγαπάς και έχει αξία για σένα , έπειτα αυτό αφού γεμίσει και περισσεύσει, εξέρχεται δια του λόγου.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Κύριος ταυτίζει την καρδιά, με την ψυχή του ανθρώπου, με τον χαρακτήρα του, με το είναι του, που αυτός ο χαρακτήρας διαμορφώνεται σιγά σιγά από την παιδική μας ηλικία, σύμφωνα με τις δικές μας ενέργειες , με τις συναναστροφές που είχαμε, με πράγματα που μας άρεσαν καλά η κακά , με διάφορες επιθυμίες καλές ή κακές, που άλλες φορές εκπληρώναμε και άλλες έμειναν μέσα στη καρδιά μας ανεκπλήρωτες είτε γιατί δεν είχαμε την δυνατότητα είτε γιατί δεν μας δόθηκε η ευκαιρία , ή μπορεί να είναι ακόμα εκεί περιμένοντας τον κατάλληλο χρόνο.
Ο Κύριος όλα αυτά τα ονομάζει θησαυρούς γιατί είναι πολύτιμα για τον άνθρωπο που τα φυλάει στην καρδιά του άσχετα αν αυτά έχουν αξία ή όχι.
Όλα αυτά λοιπόν χάραζαν μέσα την καρδιά κάνοντάς την να χτυπάει στους παλμούς αυτού του κόσμου, αυτής της ζωής, να εκζητά την ματαιότητα και η όρασή της να είναι περιορισμένη στα χρονικά πλαίσια αυτής της ζωής και στις δυνατότητες των ανθρώπων .
Το αποτέλεσμα ήταν να μην στέλνει την ζωή μέσα του, έτσι όπως ο Δημιουργός αυτού του σώματος θέλησε, για να μπορέσει να το καθαρίσει από την βρωμιά από τα σκουπίδια, από την αμαρτία που κάποιος την παρουσίασε ως θησαυρό και εμείς το δεχτήκαμε .
Επίσης ο Ιησούς παρομοιάζει τον άνθρωπο σαν ένα δέντρο που η πνευματική του υγεία , το περίσσευμα την καρδιάς του φαίνεται από τους καρπούς που κάνει, θέλοντας να πει όπως είπαμε παραπάνω, από την συμπεριφορά του ,από τις πράξεις και τα έργα του.
Εβρ. 9:14 πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις διά του Πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων εις το να λατρεύητε τον ζώντα Θεόν;
Είπαμε πιο πριν ότι η καρδιά ταυτίζεται με τον χαρακτήρα, με τον ψυχικό κόσμο του ανθρώπου .
Όταν ο άνθρωπος γεννηθεί ,έχει χαρακτήρα; έχει δηλαδή πράγματα μέσα στην καρδιά του, έστω και ασυνείδητα; Ναι έχει !!!!
Γενεση η-21 και ωσφράνθη Κύριος οσμήν ευωδίας· και είπε Κύριος εν τη καρδία αυτού, δεν θέλω καταρασθή πλέον την γην εξ αιτίας του ανθρώπου· διότι ο λογισμός της καρδίας του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού·
Έχει ένα χαρακτήρα σύμφωνα με τα γονίδια που έλαβε από τους γονείς του .
Σίγουρα θα έχει μέσα του καλά στοιχεία ,και κακά στοιχεία.
Το πως θα εξελιχθεί ,και το τι θα επικρατήσει περισσότερο , πως δηλαδή θα μορφωθεί ο χαρακτήρας του, εξαρτάται από αυτά που λαμβάνει καθημερινά από το εξωτερικό περιβάλλον, δια της οράσεως, που αμέσως γεννιέται η επιθυμία, αλλά και δια του λόγου, δια της ακοής, εκ του οποίου θα γνωρίσει τι πρέπει να κάνει και τι όχι, τι είναι αποδεκτό στη κοινωνία που ζει και τι όχι, διότι κάθε χώρα έχει διαφορετική νοοτροπία, διαφορετικό τρόπο ζωής, που όλα αυτά μαζί, παίζουν ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του ανθρώπου,της ψυχής του , της συνειδήσεως του, της καρδιάς του.
Μέσα σε αυτόν τον ψυχικό κόσμο ανήκει και η συνείδηση.
Η συνείδηση είναι σαν ένα σήμα κινδύνου που ηχεί μέσα στον άνθρωπο την ώρα που πάει να κάνει κάτι κακό, είναι η φωνή του Θεού μέσα του που θέλει να τον αποτρέψει από την διαφθορά , από την απάτη , από τον θάνατο που επιφέρει η αμαρτία.
Όμως και αυτή η φωνή είναι στο χέρι του ανθρώπου αν θα χαμηλώσει την ένταση της , ή θα την αυξήσει, ή και να την κλείσει τελείως , αν και το τελείως είναι λίγο δύσκολο , θα έλεγα ότι δεν το επιτρέπει ο Θεός από αγάπη για τον άνθρωπο.
Πως γίνεται αυτό;
Ρωμ. 2:15 οίτινες δεικνύουσι το έργον του νόμου γεγραμμένον εν ταις καρδίαις αυτών, έχοντες συμμαρτυρούσαν την συνείδησιν αυτών και τους λογισμούς κατηγορούντας ή και απολογουμένους μεταξύ αλλήλων,
Ο νόμος του Θεού υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, το τι πρέπει να κάνει και τι όχι, και μας λέει ο Παύλος ότι αλληλοσυγκρούονται οι λογισμοί του, οι σκέψεις του, και άλλοτε τον κατηγορούν και άλλοτε απολογούνται , λες και γίνεται μια μάχη μέσα του μεταξύ του καλού και του κακού,για την ακρίβεια είναι η μάχη σάρκας και πνεύματος.
Μέσα λοιπόν από τις πράξεις από τα λόγια , και τις σκέψεις μας αυξάνεται ή μειώνεται η ένταση της φωνής του Κυρίου,διότι όταν γίνεται η αμαρτία κατ΄ εξακολούθηση ,ή σκέψεις πονηρές τότε γίνεται μια συνήθεια, καυτηριάζοντας έτσι την συνείδηση μειώνεται η ένταση της, και το αντίθετο βέβαια. Μάλιστα λέει για τον εαυτό του 1Κορ. 4:4 .... η συνείδησίς μου δεν με ελέγχει εις ουδέν· πλην με τούτο δεν είμαι δεδικαιωμένος· αλλ' ο ανακρίνων με είναι ο Κύριος.
Γιατί δεν είναι δικαιωμένος αφού δεν τον ελέγχει η συνείδηση του;
Διότι το τι υπάρχει μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, στα βάθη του και το τι είναι δίκαιο μόνο ο Θεός μπορεί να το δει και να το κρίνει σύμφωνα με το Λόγο Του , και όχι κατά πως μορφώθηκε η συνείδηση του από αυτά που διδάχτηκε.
Και λίγο πιο κάτω λέει 1Κορ. 4:5 Ώστε μη κρίνετε μηδέν προ καιρού, έως αν έλθη ο Κύριος, όστις και θέλει φέρει εις το φως τα κρυπτά του σκότους και θέλει φανερώσει τας βουλάς των καρδιών, και τότε ο έπαινος θέλει γείνει εις έκαστον από του Θεού.
Ας μην κρίνουμε λοιπόν τους άλλους από την εξωτερική τους εμφάνιση, επιφανειακά, ή ψάχνουμε να δούμε τι έχει μέσα η καρδιά τους, δεν είναι δική μας δουλειά είναι του Κυρίου.
Στους φαρισαίους και τους γραμματείς είπε :
Ματθ. 23:27 Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, διότι ομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών και πάσης ακαθαρσίας.
Και όταν είπαν αυτοί στο Κύριο ότι:
Αυτός δέχεται αμαρτωλούς, και τρώει μαζί τους. Εκείνος του είπε:
Ματθ. 9:12 Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ' οι πάσχοντες.
Όταν ο Κύριος μας κάλεσε μέσα στην εκκλησία ήρθαμε με μια συνείδηση χαμηλής έντασης θα λέγαμε, με μια καρδιά ασθενική, χαραγμένη από το φρόνημα του κόσμου, από τις συνήθειές μας , από τα πάθη μας και τα πιστεύω μας, από τα όνειρα και τις προσδοκίες μας γι΄αυτή την ζωή , μέσα στο μυαλό μας είχαμε πλάσει τον δικό μας κόσμο και ο κάθε ένας είχε την δική του πορεία και τους δικούς του στόχους.
Η καρδιά μας όπως είπαμε χτυπούσε με τους παλμούς του κόσμου, γέμιζε με θησαυρούς του κόσμου , μέχρι που καταλάβαμε ότι δεν λειτουργούσε σωστά, πως το καταλάβαμε ;
Γιατί αυτή η φωνή του Θεού μέσα μας που δεν ξέραμε καν από που είναι δεν σταμάτησε να μας ελέγχει, να μας οδηγεί σε ένα δρόμο που ούτε και αυτόν μπορούσαμε να προσδιορίσουμε μέχρι που έγινε σαφείς όταν διαβάσαμε τον Λόγο και καταλάβαμε γιατί φωνάζει αυτή η φωνή μέσα μας.
Είδαμε ότι ο Θεός έχει ένα διαφορετικό δρόμο και στόχο από αυτόν που εμείς είχαμε χαράξει, ένα διαφορετικό τρόπο ζωής που ο δρόμος , είναι ο τρόπος της ζωής του Ιησού, είναι ο τρόπος που χτυπάει η καρδιά Του.
Και στόχος η αιωνιότητα μέσα στην δόξα του Θεού.
Ο Κύριος είπε εγώ είμαι η οδός η αλήθεια και η ζωή , στην αρχή είπαμε ότι η ζωή είναι εν τω αίματι , άρα ο Κύριος θα λέγαμε ότι είναι το αίμα που δίνει ζωή μέσα στον άνθρωπο, άλλωστε δια του αίματος Του αγοραστήκαμε .
Έτσι εφόσον μια πρόθυμη καρδιά Τον δεχτεί και Τον στείλει σε όλο το σώμα Εκείνος θα του προσφέρει το οξυγόνο τις θρεπτικές ουσίες , αλλά και θα πάρει κάθε ακαθαρσία , δίνοντας έτσι μια νέα ζωή.
Η καρδιά και το αίμα είναι δυο πράγματα αλληλένδετα μεταξύ τους, διότι αν δεν υπάρχει το αίμα δηλαδή η ζωή , η καρδιά είναι άχρηστη διότι δεν έχει δουλειά να κάνει , όμως και για να κινηθεί η ζωή μέσα στο σώμα χρειάζεται καρδιά.
Λέει ο Λόγος στον Ιερ. 17:9 Η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα και σφόδρα διεφθαρμένη· τις δύναται να γνωρίση αυτήν;
Πριν διαβάσαμε στην Γένεση ότι ο λογισμός της καρδιάς του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος, τώρα μας δίνει μια άλλη εικόνα, μια άλλη κατάσταση που θα την έλεγα ότι είναι πλέον μια εξέλιξη αυτού του κακού διαλογισμού της καρδιάς που υπάρχει μέσα του, που εξελίσσεται έτσι μέσα από τα βιώματα και τον κακό τρόπο ζωής του ανθρώπου.
Την ονομάζει απατηλή και διεφθαρμένη.
Το απατηλή θα μπορούσαμε να το ταυτίσουμε με τον κακό διαλογισμό, που το αποτέλεσμα των ενεργειών αυτού του διαλογισμού είναι η φθορά, η καταστροφή δηλαδή της καρδιάς σε όλους του τομείς και κυρίως στον τομέα της ηθικής .
Τι σημαίνει απατηλή να δούμε αφού αυτό είναι η αιτία της κατάντιας της καρδιάς.
<<Απατηλός είναι αυτός που παραποιεί την αλήθεια,που δημιουργεί ψεύτικες εντυπώσεις που παραπλανάει, που ξεγελάει τους άλλους με ψευδείς υποσχέσεις . >>
Δηλαδή η καρδιά μας, μας παραπλάνησε , μας εντυπωσίασε με ψεύτικα όνειρα και μας ξεγέλασε με υποσχέσεις που ποτέ δεν πραγματοποίησε.
Άξιο προσοχής είναι ότι δεν εξαιρείται κανείς.
Δεν αφορά δηλαδή τον κόσμο μόνο , αλλά όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους και φυσικά και εμάς.
Για πέστε μου αυτά ισχύουν τώρα και σε εμάς που ήμαστε και εν Κυρίω ;
Και βέβαια ισχύουν γιατί ο Λόγος του Θεού λέει αλήθεια.
Ας δούμε λίγο στην πράξη πως ενεργεί η καρδιά ώστε αυτή η διαφθορά μέσο της απάτης να απλώνεται και στο υπόλοιπο σώμα, με αποτέλεσμα να καταστρέφει και τον άνθρωπο και τον εαυτό της.
Παρ. 29:18 Όπου δεν υπάρχει όρασις, ο λαός διαφθείρεται· είναι δε μακάριος ο φυλάττων τον νόμον.
Είπαμε πιο πριν για τον στόχο που έχει ο Κύριος για μας και τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να μπούμε μέσα στην δόξα Του.
Ο φυλάττων τον νόμο, για ποιον λόγο τον φυλάει; Που αποβλέπει ;
Στον ουρανό, στο τέρμα του δρόμου, που αυτός ο δρόμος είναι ο τρόπος ζωής του Ιησού είναι η όραση που είχε, η υπακοή στο θέλημα του Πατέρα.
Άρα διαφθείρεται ο λαός γιατί έχει χάσει την όρασή του προς τον Κύριο, έχει χάσει την όρασή του για το τέλος αυτού του αγώνα, οπότε και δεν πράττει το θέλημα του Θεού, δεν ζει κατά τον τρόπο ζωής του Ιησού, δεν λειτουργεί η καρδιά του όπως Εκείνου, δεν ζει τον νόμο του.
Είναι αυτό που είπαμε στην αρχή , ότι περιορίζει ο πιστός την όρασή του στα πλαίσια και τα χρονικά όρια αυτού του κόσμου,στις φιλοδοξίες του και τα όνειρα του που έχουν να κάνουν με τον κόσμο, ζει με τον τρόπο του κόσμου. Και η πίστη του είναι όση του κόσμου.
Αυτή η φθορά έχει χτυπήσει σε δύο μέρη .
Την σάρκα και το πνεύμα.
Με πολλούς τρόπους μπορεί η καρδιά να απατήσει και κυρίως με διάφορες απολαύσεις όπως τις ονομάζει, όμως αυτές οι απολαύσεις φθείρουν, καταστρέφουν το σώμα του το οποίο είναι ο ναός, είναι το σπίτι που θέλει να κατοικήσει μέσα ο Θεός για να μπορεί να οδηγεί τον άνθρωπο και να τον ελέγχει.
Είναι απίστευτο το ότι βλέπει ότι αυτό που κάνει τον καταστρέφει, τον αρρωσταίνει, του απομακρύνει τον Θεό από την καρδιά του, και στο τέλος θα τον θανατώσει και όμως δεν σταματάει αυτόν τον τρόπο ζωής ή τις κακές συνήθειές του. Γιατί; γιατί δεν υπάρχει η όραση προς τον ουρανό δεν έχει στόχο τον Κύριο, γι αυτό παρανομεί.
Επίσης, υπάρχουν άλλες ασχολίες ή πράγματα που κάνουμε που όμως κλέβουν τον χρόνο της κοινωνίας από τον Κύριο, που μας απομακρύνουν από τον στόχο μας, από τον δρόμο που οδηγεί στον ουρανό, διαφθείροντας περισσότερο ακόμα την καρδιά κάνοντάς την να δίνει ψευδής υποσχέσεις.
Πόσες φορές είπες ότι θα προσεύχεσαι από εδώ και πέρα κάθε μέρα και θα μελετάς τον Λόγο και όμως δεν το έκανες;
Πόσες φορές είπες ότι δεν θα καταλαλήσω τους αδελφούς μου και όμως το ξανάκανες ;
Πόσες φορές είπες στον Κύριο σε εμπιστεύομαι, εσύ είσαι το στήριγμά μου και στην πρώτη δυσκολία τον αρνήθηκες;
Πόσες φορές δελεάστηκες από όνειρα και υποσχέσεις του κόσμου και έστεψες το βλέμμα σου προς αυτόν; και ζήλεψες τον τρόπο ζωής και τα πλούτη του κόσμου; και τα έβαλες με το Θεό γιατί δεν σου έδωσε και εσένα να ζεις μέσα στη χλιδή ,ξεχνώντας από που σε έβγαλε αλλά και που θα ήσουν αν δεν σε έβγαζε, και πόσα ακόμα θα μπορούσαμε να λέμε αποδεικνύοντας την απάτη και την διαφθορά της καρδιάς παρασύροντας και το σώμα σε αυτή την καταστροφή.
Αυτή η συνεχή παραβίαση των εντολών του Κυρίου χαλαρώνει την συνείδηση, θολώνει την όραση του, μειώνει την ένταση της φωνής του και η αμαρτία πλέον εργάζεται ανενόχλητη το έργο του θανάτου.
Η διάγνωση λοιπόν από τον καρδιογνώστη Θεό έδειξε ότι η καρδιά του ανθρώπου είναι άρρωστη με την ασθένεια της απάτης και της διαφθοράς.
Αυτό λοιπόν το οποίο έχει ανάγκη η καρδιά είναι μια άλλη καρδιά και ένα άλλο αίμα καθαρό να τρέξει στις φλέβες μας για να μας καθαρίσει από την βρωμιά της αμαρτίας .
Για να παρθεί ένα μόσχευμα και μάλιστα καρδιάς, πρέπει ο δότης να έχει πεθάνει, αλλά και το μόσχευμα να είναι συμβατό με τον ασθενή, δηλαδή να το δέχεται ο οργανισμός του, αλλιώς θα το χαραμίσει θα το χαλάσει δεν θα το αξιοποιήσει και στο τέλος θα πει ότι δεν ήταν καλό το μόσχευμα ή ότι φταίει ο δότης.
Έχουμε δότη καρδιάς και αίματος;
Ο Ιησούς αδερφοί είναι ο δότης της καρδιάς.
Που πέθανε Εκείνος για να δώσει την καρδιά του σε εμάς για να ζήσουμε.Έδωσε την δική του ζωή για να σωθούν δισεκατομμύρια άνθρωποι μέσα στους αιώνες.
Έχυσε το αίμα του για να μπει μέσα στις δικές μας αρτηρίες για να μας δώσει ζωή, για να μας καθαρίσει από το διοξείδιο της αμαρτίας που μας σκότωνε μέρα με την μέρα.
Έδωσε την καρδιά του για να έχουμε πνευματική και σωματική υγεία.
Δέχεσαι τη καρδιά του Κυρίου; δέχεσαι το αίμα του να σε καθαρίσει από την αμαρτία ; δέχεσαι να χτυπάει η καρδιά σου με τους παλμούς της καρδιάς του Ιησού; Αν ναι , τότε ο Κύριος θα σε θεραπεύσει και θα σου δώσει νέα καρδιά νέα ζωή και το αίμα της ζωής θα κυλάει μέσα σου.
Πολλές φορές μέσα στην προσευχή μας λέμε στον Κύριο να μας αλλάξει την καρδιά και να μας βάλει την δική του , το αίμα του να μας σκεπάσει , άραγε γνωρίζουμε τι ζητάμε ;
Γνωρίζουμε τι πραγματικά θέλουμε και πως γίνεται αυτό στη πράξη; ίσως πιστεύουμε ότι από εκεί που ήμασταν ασθενείς θα ξυπνήσουμε μια μέρα με την καρδιά του Κυρίου άγιοι άμεμπτοι, και υγιείς πνευματικά, έτοιμοι να νικήσουμε κάθε επίθεση από τον διάβολο που μας θέλει ασθενείς με μια καρδιά γεμάτη σκουπίδια .
Όταν γίνει μια εγχείρηση απαιτούνται κάποια πράγματα, μετεγχειρητικά για να έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα.
Δεν μπορεί την επόμενη ημέρα να σηκωθείς και να τρέχεις νομίζοντας ότι έχεις την καρδιά του παιδιού, που έχει να κάνει με την αγαθότητα την πίστη την απλότητα , την ταπείνωση, την συγχωρητικότητα.
Χωρίς αμφιβολία θα βρεθείς σε καταστάσεις δοκιμασίας που θα απογοητευτείς ,θα απελπιστείς ,ίσως γιατί έχεις απαιτήσεις από κάποιους που τους θεωρείς εκεί ψηλά, ίσως γιατί νομίζεις ότι κάποιοι γύρω σου έχουν μια τέλεια καρδιά, ότι είναι θεραπευμένοι.
Όμως είναι και αυτοί άνθρωποι που βρίσκονται στο στάδιο της ανάρρωσης της θεραπείας .
Όλοι χρειαζόμαστε θεραπεία, περίθαλψη, και κυρίως υπακοή στις οδηγίες του Γιατρού.
Που όλα αυτά έχουν να κάνουν με το να αφήσουμε την αγάπη του Ιησού να μας αγκαλιάσει μέσα στην εκκλησία του, να υπακούμε στις εντολές του νόμου του, και να είμαστε εκεί στην ώρα της προσευχής για να εξετάσει ο Κύριος την κατάσταση της υγεία μας , να του πούμε που πονάμε για να μας δώσει τη κατάλληλη θεραπεία , και εμείς, να Τον πληρώσουμε με λόγια ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης για την χάρη Του για το έλεος Του , για την υπομονή Του για την αγάπη Του, για την καρδιά Του .
Ο Ιησούς μας δίνει την καρδιά του μας βάζει μέσα μας το αίμα του , όμως μήπως άλλες ασθένειες πολεμούν την καρδιά του Κυρίου;
Αν καταλάβαμε καλά είμαστε σε κατάσταση ανάρρωσης.
Καμιά μεταμόσχευση δεν αποτυγχάνει , άλλες αιτίες , άλλες ασθένειες είναι που κάνουν το κακό,που κυρίως αυτό προέρχεται από την μη τήρηση των εντολών Του.
Λέει στο Ματθ. 15:18 Τα δε εξερχόμενα εκ του στόματος εκ της καρδίας εξέρχονται, και εκείνα μολύνουσι τον άνθρωπον.19 Διότι εκ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι.
Τα λόγια των ανθρώπων που εξέρχονται από τις καρδιές τους αυτά μολύνουν. Σε ποιους απευθύνεται ο Κύριος ; προς τον λαό Του, προς τον λαό Ισραήλ, δηλαδή προς εμάς .
Προσέχουμε τα λόγια μας όταν εξέρχονται από το στόμα μας , μήπως είναι λόγια κάποιας ασθένειας της καρδιάς μας και μολύνουμε τα αδέρφια μας;
Λόγια που πληγώνουν , και θέλουν να πονέσουν τον άλλον.
Λόγια που προξενούν παρεξηγήσεις, που φέρνουν πικρίες , και αφορμές για να υπάρχει διαμάχη μεταξύ μας ,
Λόγια ζήλιας , φθόνου , λόγια που δεν αφήνουν τον Κύριο Ιησού να κάνει το έργο του μέσα στις καρδιές μας ,
Λόγια που μας απομακρύνουν αντί να μας ενώνουν και ξαναμολύνουν και ξυπνούν παλιές ασθένειες της καρδιάς που ο Κύριος με το αίμα του καθάρισε.
Δεν ήμαστε ανταγωνιστές, πότε θα το καταλάβουμε ότι δεν ανήκουμε σε διαφορετική ομάδα; Έως πότε θα παιδιακίζουμε;
<<μου είπε έτσι μου έκανε το άλλο γιατί αυτός και όχι εγώ>> Έως πότε θα στερούμαστε την αίσθηση του ουρανού εδώ στη γη και τις δυνάμεις του Κυρίου εξ αιτίας της συμπεριφοράς μας; πότε θα ετοιμαστούμε για τον Κύριο ; τι θέλουμε να έρθει και να βρει μια νύμφη αναμαλλιασμένη με βρώμικα και σχισμένα ρούχα ; θα μας προσπεράσει .
Υπάρχει κανείς που δεν θέλει να δει τον αδερφό του στον ουρανό;
και μόνο να κάνεις αυτή τη σκέψη δεν μπαίνεις ο ίδιος.
Γιατί λοιπόν με τα λόγια σου ή με τις πράξεις σου γίνεσαι εμπόδιο σε αυτόν;
Ο ψαλμωδός κάνει μια ερώτηση προς τον Κύριο, και αμέσως δίνει την απάντηση.
Ψαλ. 15:1 «Ψαλμός του Δαβίδ.» Κύριε, τις θέλει κατοικήσει εν τη σκηνή σου; τις θέλει κατοικήσει εν τω όρει τω αγίω σου;2
Ο περιπατών εν ακεραιότητι και εργαζόμενος δικαιοσύνην, και λαλών αλήθειαν εν τη καρδία αυτού·3 Ο μη καταλαλών διά της γλώσσης αυτού, μηδέ πράττων κακόν εις τον φίλον αυτού, μηδέ δεχόμενος ονειδισμόν κατά του πλησίον αυτού.
Αυτός που περπατά ακέραιος, δίκαιος , και η αλήθεια υπάρχει μέσα στην καρδιά του, και βάζει μια άνω τελεία για να μας εξηγήσει τι σημαίνουν όλα αυτά στην πράξη.
Αυτό που μας λέει με λίγα λόγια είναι η δεύτερη μεγάλη εντολή που είναι ίση με την πρώτη . <<Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτό>> .
Είναι ο νόμος , είναι η καρδιά του Θεού , είναι αυτό που εμείς ζητάμε από τον Θεό να βάλει μέσα μας , να φτιάξει μέσα μας .
Γιατί δεν αφήνουμε τον Κύριο να το κάνει αφού του το ζητάμε;
Είναι παράλογο να ζητάς κάτι από τον Κύριο, και όταν αυτό σου δίνεται εσύ να το καταστρέφεις να το φθείρεις .
Ξέρετε όμως πιο είναι το μεγάλο μας πρόβλημά ; δεν είναι τελικά η δική μας καρδιά,είναι η καρδιά των άλλων γιατί συνέχει ασχολούμαστε με τους άλλους, έχουμε μια τάση να τους εξετάζουμε, να τους ακτινογραφούμε και να βγάζουμε εμείς την διάγνωση από τι πάσχει η καρδιά τους .
Μήπως τελικά εξετάζουμε λάθος καρδιά ;
Παρ. 4:23 Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής.
Πολλές φορές δυσανασχετούμε για πράγματα και καταστάσεις που συμβαίνουν στην ζωή μας , ρίχνοντας ευθύνες στον Θεό και δεν μιλάω για δοκιμασίες που μπορεί ο Κύριος να επιτρέψει για τους λόγους που Εκείνος ξέρει , αλλά για την ψυχική μας κατάσταση ,για την ειρήνη που μπορεί να μην έχουμε , για την εικόνα που έχουμε σχηματίσει γύρω από τον εαυτό μας με τις πράξεις μας με την λάθος συνταγή που ακολουθούμε ,με ασθένειες που δεν θέλουμε να παραδεχτούμε και δεν τις αποκαλύπτουμε στον Κύριο, που ίσως και να μην θέλουμε να τις αφήσουμε γιατί μας αρέσουν, ίσως γιατί τις θεωρούμε θησαυρό, ή ότι δεν αφορούν εμάς , αλλά τελικά αυτό φαίνεται ,από τις πράξεις μας , από τα λόγια, από τον καρπό, από το περίσσευμα της καρδιάς μας.
Μήπως τελικά η καρδιά μας είναι η αιτία γι αυτές τις εκβάσεις ;
Παρ. 21:2 Πάσαι αι οδοί του ανθρώπου φαίνονται ορθαί εις τους οφθαλμούς αυτού· πλην ο Κύριος σταθμίζει τας καρδίας.
Δεν είναι λοιπόν πως βλέπουμε με τα δικά μας μάτια το κάθε τι ή πως θα θέλαμε να είναι , ή ακόμα και πως θα θέλαμε οι άλλοι να είναι, για να μας
αρέσουν και να ταιριάζουν στο δικό μας χαρακτήρα,στην δική μας καρδιά,
αλλά πως τα βλέπει ο Κύριος , πως θέλει Εκείνος και με ποιόν τρόπο να χτυπάει η καρδιά σου μέσα σου.
Αδερφοί έχουμε μια πάρα πολύ μεγάλη ευθύνη και υποχρέωση, και αυτή είναι να κάνουμε την καρδιά του Ιησού που με θυσία μας έδωσε να χτυπήσει μέσα μας με τους δικούς του παλμούς, να αφήσουμε το αίμα του που έτρεξε για μας, να μας καθαρίσει και να μας ζωντανέψει , να δει ο Κύριος ότι η καρδιά του υπάρχει μέσα μας και το αίμα του τρέχει στις φλέβες μας.
Κανείς μας δεν είναι τέλειος , κανείς μας δεν έχει φτάσει το επίπεδο της καρδιάς του Κυρίου, κανείς μας δεν έχει την τέλεια πνευματική υγεία, όμως τρέχουμε προς εκεί , αγωνιζόμαστε , και όπως λεει και ο Παύλος
Φιλ. 3:13 .... εν πράττω· τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού.
Ας μην κάνουμε λοιπόν βήματα πίσω αλλά μόνο μπροστά με πίστη, ας μην παρατηρούμε τις καρδιές των άλλων για κανένα λόγο , παρά μόνο για να τις βοηθήσουμε και να τις οικοδομήσουμε.
Όλοι είμαστε στο στάδιο της πνευματικής ανάρρωσης, της πνευματικής θεραπείας, όλοι έχουμε ανάγκη από βοήθεια, ο ένας από τον άλλο και όλοι μαζί από τον Κύριο .
Είναι χαρά να βλέπεις τον αδερφό σου με υγιή καρδιά, να εξέρχεται εκ του στόματός του καλός θησαυρός, λόγια ευλογίας, λόγια πίστης , λόγια που οικοδομούν τους άλλους και την εκκλησία καρπός πνευματικός, δεν είναι όλα αυτά αιτία ζήλιας και φθόνου αλλά χαράς και σημείο ότι βαδίζουμε στο δρόμο του Ιησού, ότι χτυπάει η καρδιά Του μέσα μας.
Είναι χαρά να βλέπεις το σώμα να έχει μία καρδιά , την ίδια καρδιά, την καρδιά του Ιησού, να βλέπεις να μορφώνεται ο χαρακτήρας του Χριστού μέσα μας , έχοντας το ίδιο πνεύμα το ίδιο φρόνημα.
Ας φυλάξουμε λοιπόν τις καρδιές μας, και τις καρδιές των αδερφών μας , την καρδιά του σώματος του Κυρίου Ιησού Χριστού .
αμήν
Από:Γρίσπο Νεκτάριο
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου