Ιδού έγινεν ο Αδάμ ως είς εξ`υμών...

 Γεν.γ22 

Και είπε Κύριος ο Θεός, Ιδού, έγεινεν ο Αδάμ ως είς εξ ημών, εις το γινώσκειν το καλόν και το κακόν× και τώρα μήπως εκτείνη την χείρα αυτού, και λάβη και από του ξύλου της ζωής, και φάγη, και ζήση αιωνίως×

`Ενα εδάφιο παρερμηνευμένο, που χρησιμοποιείται λανθασμένα σαν επιχείρημα του ότι ο Θεός δεν είναι Είς, που στα εβραϊκά είναι από το ΕΧΑΔ, αριθμητικό απόλυτο (1) δηλαδή `Ενας, μοναδικός, αλλά είναι πολλά πρόσωπα μαζί που μιλάει το ένα στο άλλο.

Ας δούμε λοιπόν, την καθαρή ερμηνεία του εδαφίου.

 - Ο Θεός είπε ότι η γνώση του Αδάμ για το καλό και το κακό, τον έκανε σαν έναν από εμάς.

 Θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει, γιατί να διώξει τον Αδάμ επειδή έγινε σαν και Αυτόν έχοντας τη γνώση του καλού και του κακού;

 Άρα θα πρέπει κι Εκείνος να διωχθεί για τον ίδιο λόγο.

 Αν διώχνει ο Θεός τον Αδάμ από τον κήπο της Εδέμ επειδή γνωρίζει το καλό και το κακό, και εφόσον ο τρόπος που το γνωρίζει είναι όπως ο τρόπος του Θεού (όπως θέλουν να υποστηρίζουν οι άνθρωποι που πιστεύουν σε πολλά πρόσωπα), τότε μπορούμε να πούμε ότι και ο Θεός συμμετέχει σ’ αυτό. 

Δηλαδή θα έχει κάποια αμαρτία και ο Θεός, γιατί τον διώχνει επειδή γνωρίζει το καλό και το κακό.

 Ο Αδάμ είχε κάνει αμαρτία μέσα από αυτή του την πράξη.

 Ο Θεός για να μας το ξεχωρίσει, λέει: «ως είς εξ ημών…», σαν ένας από εμάς. 

Σαν ποιους δηλαδή; Και με ποιο τρόπο; 

Διαβάζοντας τα πρώτα τρία κεφάλαια της Γένεσης, βλέπουμε ότι αναφέρονται τέσσερα πρόσωπα.

`Εχουμε τον Θεό, τον Αδάμ, την Εύα και τον όφη.

Ο Αδάμ και η Εύα είναι έξω, θα φύγουν. 

Ποιος άλλος ήξερε το καλό και το κακό; Ο Θεός και ο διάβολος.

 Και ο Θεός λέει: «Ο Αδάμ ξέρει το καλό και το κακό, σαν ένας από εμάς». Αυτός ο ένας, είναι ο διάβολος.

 Στα Εβραϊκά αυτό φαίνεται τέλεια, ενώ στα ελληνικά, η χρήση αυτής της πρότασης σημαίνει: σαν ένας από την παρέα.

 Στα Εβραϊκά εννοεί, σαν ένας από εμάς (κάποιος από τους δυο μας,  είτε ο ένας, είτε ο άλλος) και βέβαια εννοούσε τον διάβολο. Ο Αδάμ γνώρισε το καλό και το κακό με τον ίδιο τρόπο που το γνώρισε και ο διάβολος. Εμπειρικά. 

Είχε πράξει την αμαρτία, οπότε δεν μπορούσε πια να απολαμβάνει την ομορφιά του παραδείσου.

 Μπορούσε να μείνει στον παράδεισο, μόνο εφόσον υπάκουε στον Λόγο. 

Με το που παράκουσε τον Λόγο, δεν μπορούσε να τηρήσει ο Θεός τη διαθήκη Του.

 Έπρεπε να φύγει ο Αδάμ από εκεί.

 - Ο Θεός γνωρίζει το καλό και το κακό με την παρατήρηση. 

Για να μας γλιτώσει από αυτή την κατάρα, μας έδωσε τον Λόγο Του. Μας έδωσε έναν τρόπο να γνωρίσουμε το καλό και το κακό χωρίς να το γευτούμε. 

Με την γνώση του Λόγου και αποκάλυψη. 

Μπορεί ο Θεός να μας δώσει την αποκάλυψη του τι γίνεται όταν εκτελείται μια αμαρτία, τα αποτελέσματα της να καταλάβουμε εκατό φορές καλύτερα από αυτόν που έχει περάσει μέσα από αυτήν και ταυτόχρονα να είμαστε ανέπαφοι από αυτήν.

 Αυτό κάνει η αποκάλυψη και αυτή την γνώση θέλει ο Κύριος να ζητήσουμε. Την ουράνια, τη θεία και όχι τη γνώση του δέντρου του καλού και του κακού, επειδή αυτό έχει μέσα του την πράξη, έχει μέσα αμαρτία.

 Ο Κύριός μας γνώριζε το καλό και το κακό;

 Το γνώριζε με την αποκάλυψη.

 Δεν έπραξε το κακό αν και το γνώριζε, επειδή ο Θεός φρόντισε να Του το δείξει, να το καταλάβει.

 - Το ίδιο κάνει και σε μας. Δεν είναι ανάγκη να πέσουμε σε όλες τις παγίδες, να σκιστούμε, να τσαλακωθούμε, να ματωθούμε, να πέσουμε μέσα στ’ αγκάθια και να τυλιχθούμε για να πούμε μετά ότι ο Θεός είχε δίκιο.

 Αφού το λέει ο Κύριος να το πάρουμε, να το δεχθούμε και να προχωρήσουμε πάνω σ’ αυτό. Γλιτώνουμε πολύ κόπο και πόνο. Βλέπουμε αυτό το πράγμα στα παιδιά μας, όταν τους λέμε να μην κάνουν κάτι κι εκείνα το κάνουν. Έρχονται κλαίγοντας επειδή έχουν καταλάβει, αφού όμως έχει γίνει η ζημιά. Το ίδιο παθαίνουμε κι εμείς.

 Όμως δεν χρειάζεται! Ο Κύριος κέρδισε τα πάντα με υπακοή. Πρέπει να πάρουμε τις σκέψεις του Θεού, να τις κάνουμε δικές μας και αυτό είναι όλο.

 Αν ο άνθρωπος μπορεί να περάσει μέσα από τη ζωή αυτή χωρίς να αγγίξει την αμαρτία, τότε φυσικά ο Θεός ευαρεστείται περισσότερο. Είναι πολύ καλύτερά έτσι, παρά κάποιος να βγει από την εμπειρία της αμαρτίας αφού πρώτα περάσει μέσα από αυτήν.

 Για παράδειγμα ο Δανιήλ, ο Ιωσήφ, ο Σαμουήλ. Είναι άνθρωποι που από μωρά δεν γεύτηκαν την αμαρτία. Φυσικά δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς αμαρτία, όμως εδώ μιλάμε για επίπεδα αμαρτίας και εμπειρίας. Άλλο είναι να ξεφύγει ένα ψεματάκι και άλλο να πουλάει κάποιος ναρκωτικά και να σκοτώνει ανθρώπους. Άλλο είναι να πει κάποιος ψέματα ή να συκοφαντήσει ή να έχει σκέψεις ακάθαρτες και άλλο να πάει με πόρνες, να χαλάσει το σκεύος του. Αυτός που δεν έπραξε, έχει πλεονεκτήματα έναντι αυτού που έπραξε.

 Βέβαια ο Θεός μπορεί να σκεπάσει και να φέρει τον αμαρτωλό σε άλλο επίπεδο. Εξαρτάται από την πίστη του ανθρώπου. Για τον Θεό όμως, μετράει το να κρατάμε τους εαυτούς μας καθαρούς και αμόλυντους από τον κόσμο. Είναι πιο κερδισμένος αυτός που δεν έχει πράξει την αμαρτία.

 - Αν αλλάξουμε λίγο την ιστορία του άσωτου υιού και βάλουμε τον πρώτο αδελφό, αυτόν που έμεινε με τον πατέρα, να είναι αυτός που κάνει την γιορτή για την επιστροφή του αδελφού του, τότε έναντι των δύο, αυτός που θα πάρει μεγαλύτερο μισθό είναι ο γιος που δεν έφυγε ποτέ από τον πατέρα τους. Αυτή είναι η θέση του Χριστού. Είναι η ανώτερη. Οπότε όποιος μοιάζει πιο πολύ με τον Χριστό, αυτός είναι που παίρνει και τον πιο μεγάλο μισθό. Βέβαια ο Θεός κοιτάει την καρδιά.

 Μπορεί πολλά παιδιά που μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν μέσα στην εκκλησία και μένουν μέσα στη χάρη του Θεού, να έχουν πολύ περισσότερη δόξα από ανθρώπους που ήταν μέσα στην αμαρτία και επέστρεψαν στον Κύριο. Επειδή έδωσαν την καρδιά τους περισσότερο, αγάπησαν περισσότερο και ανταποκρίθηκαν στην καρδιά του Θεού περισσότερο. Είναι θέμα καρδιάς. Μπορεί να έχουν την ίδια καρδιά, αλλά την πιο πολύ ευλογία την έχει ο πρώτος.

 - Ο Θεός θα καταλογίσει κρυφές, ψυχικές αμαρτίες (υποκρισία κλπ.) πολύ περισσότερο από την αμαρτία κάποιου που έκανε ένα λάθος και έσφαλε. Για παράδειγμα ο τελώνης και ο Φαρισαίος.

 - Ο άνθρωπος έτσι και αλλιώς θα γίνει σαν έναν από τους δύο. Θα γίνει είτε σαν τον Θεό, είτε σαν τον διάβολο. Δεν έχει άλλη εκλογή, όσον αφορά το καλό και το κακό. Αν γίνει όπως ο εωσφόρος θα γνωρίσει το καλό και το κακό εμπειρικά. 

Από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Την ίδια ακριβώς κατάσταση που πέρασε ο Αδάμ και η Εύα. 

Αν γίνει όπως ο Θεός, θα γνωρίζει τέλεια όπως ο Θεός, από παρατήρηση. 

Αυτός ο τρόπος γίνεται μόνο δια μέσου του δέντρου της ζωής, που είναι ο Ιησούς και της αποκάλυψης του Λόγου.

 Α’Κορ.β14- Ο φυσικός όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού· διότι είναι μωρία εις αυτόν, και δεν δύναται να γνωρίση αυτά, διότι πνευματικώς ανακρίνονται. 15- Ο δε πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ' ουδενός ανακρίνεται. 16- Διότι τις εγνώρισε τον νούν του Κυρίου, ώστε να διδάξη αυτόν; ημείς όμως έχομεν νούν Χριστού.

 - Ο σατανάς τους είπε ότι θα γίνουν σαν τον Θεό. Αλλά δυστυχώς έγιναν σαν τον θεό του κόσμου τούτου. 

Αν συνέχιζαν με το δέντρο της ζωής θα γίνονταν πράγματι σαν τον Θεό, επειδή ο Θεός θα μπορούσε να εργαστεί μέσα στον χαρακτήρα τους, με την υπακοή τους.

 Όπου υπάρχει ελευθερία, υπάρχει εκλογή. 

Αν ο Θεός δεν μας έδινε την εκλογή, θα σήμαινε ότι μας στερούσε την ελευθερία μας. 

Για παράδειγμα, τι ελευθερία είναι όταν μας λένε να διαλέξουμε όποιο χρώμα θέλουμε, όταν όλα είναι άσπρα! Στην εκλογή πάνω είναι που ενεργεί το θέλω του ανθρώπου κι εκεί είναι που ο άνθρωπος πρέπει να διαλέξει.

 Ο Θεός δεν έφτιαξε το μαύρο (αντίθεση), απλά λέει στον άνθρωπο να μην κάνει τέτοια πράξη που θα τον κάνει να αστοχήσει. Αν για παράδειγμα πούμε στο παιδί μας να μην πλησιάσει σε κάποιο μέρος επειδή είναι γκρεμός, δεν σημαίνει: πρώτον ότι φτιάξαμε εμείς τον γκρεμό και δεύτερον, ότι σπρώχνουμε το παιδί μας να πάει να το κάνει. Απλά προειδοποιούμε. 

Είναι αναγκαία η προειδοποίηση εκεί που υπάρχει εκλογή. 

Αλλιώς τι εκλογή και τι ελευθερία θα υπάρχει από κει και πέρα; 

Αλλά και πάλι, ό,τι κι αν έχει πραχθεί, ο Θεός είναι ικανός να το σκεπάσει.

 Δεν μπορούμε λοιπόν να το χρησιμοποιήσουμε αυτό και να πούμε ότι ο Θεός έκανε το κακό, επειδή δεν το έκανε.

 - Προκειμένου να πάρει ο Θεός αυτό που ήθελε από τον άνθρωπο, ήταν αναγκαία η ελευθερία του (ανθρώπου), αλλιώς δεν μπορούσε να το έχει. 

Έπρεπε αυτή η ελευθερία να απλωθεί μπροστά στον άνθρωπο. Ελευθερία ίσον εκλογή - ίσον θέλω. Μπορούμε εμείς να κάνουμε κουμάντο το θέλω μας! Αν δεν μας έδινε αυτά τα στοιχεία ο Θεός, δεν θα μπορούσε να μας κάνει όμοιους με τον εαυτό Του.

 Αν δεν μπορούσε να ενεργήσει το θέλω μας, να ενεργήσει η κρίση μας, δεν θα μπορούσαμε να γίνουμε σαν κι Αυτόν, επειδή θα ήμασταν άβουλοι. Από τη στιγμή όμως που υπάρχει η εκλογή, ο Θεός μας λέει: «Εγώ είμαι το φως… έτσι είμαι… αυτό κάνω… και όταν έρθεις κοντά μου γίνεται αυτό… Από εκεί και πέρα, όταν αμαρτήσεις, είναι η κρίση μου που θα σε κρίνει».

 Δεν μπορούμε να είμαστε ουδέτεροι. Μας έκανε ο Θεός ελεύθερους, μας έδωσε εκλογή και αναγκαστικά θα πρέπει να εκλέξουμε που θα πάμε και τι θα κάνουμε.

 - Η έννοια του κακού, συνεπάγεται από το ότι ο Θεός είναι φως και καλοσύνη. Οπότε αν δεν είσαι μέσα σ’ Αυτόν, αναγκαστικά είσαι στην κρίση, στο κακό. Κακό είναι, το να μην είναι κάποιος μαζί με τον Θεό.

 - Όταν είναι κάτω από την κατάρα, ο άνθρωπος δεν μπορεί να πάρει από το δένδρο της ζωής, επειδή θα ζήσει αιώνια μέσα στην αμαρτία. Μπαίνει μέσα στο στάδιο του σατανά. Ο διάβολος αμάρτησε και δεν υπήρχε γι’ αυτόν τρόπο επιστροφής. Ο Θεός θέλει να δώσει στον Αδάμ έναν τρόπο επιστροφής, γι’ αυτό και του φράσσει τον δρόμο προς το δένδρο της ζωής.

 Γι’ αυτό εκείνο το δένδρο καταστράφηκε. Ο Θεός έχει τώρα ένα άλλο δένδρο της ζωής, που για να πάρεις από εκείνο πρέπει να πεθάνεις ως προς τη σάρκα.

 Αυτό το δεύτερο δένδρο είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Όπως είπε ο ίδιος ο Κύριος «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής, Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή.» Το διακήρυξε καθαρά.
xristianikanea.blogspot.gr