Δαν.ς1-3 ΑΡΕΣΤΟΝ εφάνη εις τον Δαρείον να καταστήση επί του βασιλείου εκατόν είκοσι σατράπας, δια να ήναι εφ’ όλου του βασιλείου× 2- και επ’ αυτούς τρεις προέδρους, (είς τον οποίων ήτο ο Δανιήλ,) δια να αποδίδωσι λόγον εις αυτούς οι σατράπαι ούτοι, και ο βασιλεύς να μη ζημιόνηται. 3- Τότε ο Δανιήλ ούτος προετιμήθη υπέρ τους προέδρους και σατράπας, διότι πνεύμα έξοχον ήτο εν αυτώ× και ο βασιλεύς εστοχάσθη να καταστήση αυτόν εφ’ όλου του βασιλείου.
Την εποχή εκείνη, οι νέοι ηγέτες του τόπου δεν είχαν πρόβλημα να βάλουν τους ίδιους άρχοντες πάλι στην διακυβέρνηση του τόπου.
Όπως ο Δανιήλ ήταν από τους Εβραίους, έτσι και οι περισσότεροι άλλοι ήταν από κάποια άλλη εθνικότητα και όπως ήταν πιστοί υπηρετώντας τον ένα βασιλιά, θα ήταν πιστοί και στον επόμενο. Επίσης ήξεραν το κάθε τι που αφορούσε την χώρα, με όλες τις λεπτομέρειες.
Βόλευε τον καινούριο βασιλιά να τους κρατήσει, να μαζεύει τους φόρους για να μην ζημιώνεται καθόλου.
Από τους 120 σατράπες έβαλε τρεις άρχοντες πάνω απ’ όλους, και πάνω από αυτούς, σκεφτόταν να βάλει τον Δανιήλ ως επικεφαλή.
Γιατί;
Επειδή πνεύμα έξοχο ήταν πάνω του.
Όταν ο Δαρείος πήρε την βασιλεία, ο Δανιήλ είχε την θέση του 3ου άρχοντα.
Όμως όλες αυτές οι τιμές, οι θέσεις και οι δόξες που είχε ο Δανιήλ, δεν διέφθειραν την καρδιά του. Έμεινε άνθρωπος ταπεινός, άνθρωπος του Θεού, δοσμένος στο θέλημα του Θεού.
- Αναγνωρίζουμε το χρίσμα πού είναι στους ανθρώπους του Θεού? (Πάρα πολύ σημαντικό αυτό αγαπητοί!)
Ο Θεός το δείχνει, το φανερώνει, και μπορούν να το δουν όλοι αυτό, ή μάλλον το βλέπουν αυτοί που θέλουν να το δουν.........
Μπορούμε να δούμε τι ο Θεός αναγνωρίζει πάνω του? Τι ο Θεός κάνει απ`αυτόν?
Αυτό πρέπει να το προσέχουμε στη διακονία.
Το πρόβλημα ξέρετε που είναι?
`Οταν δεν υπάρχει η αναγνώριση από τον Θεό, κι εμείς ζητάμε, απαιτούμε θέσεις, προνόμια και άλλα, τα οποία όμως έρχονται μόνο από τον Θεό, με το χρίσμα.
Δεν ξέρω αν το καταλάβαμε?
Το επαναλαμβάνω.
Το πρόβλημα είναι, όταν δεν υπάρχει η αναγνώριση από Το Θεό, και εμείς ζητάμε, απαιτούμε, θέσεις, προνόμια, και ότι άλλο είναι να κάνουμε, τα οποία όμως έρχονται μόνο από Το Θεό, με το Χρίσμα, με το χρίσμα, και ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ!!!!!
Εκείνος το κάνει.
Το έργο του Θεού δεν ανακρίνεται σαρκικά, αλλά πνευματικά.
Δεν μπορεί κάποιος να κάνει από μόνος του ότι θέλει εκείνος!
Δεν μπορεί να κάνει κάποιος κάτι με τη σάρκα, το σαρκικό ξεχωρίζει.
Ο Θεός είναι αυτός που το φανερώνει, Ο Θεός είναι αυτός που συστήνει τους πιστούς του εργάτες.
Δεν γίνεται κανένας να αυτοσυστηθεί από μόνος του.
Ο Θεός θα κρίνει, και θα αποδείξει το αν κάποιος είναι κάτω από Το Πνεύμα Του, μέσα στο χρίσμα Του....
Από τη στιγμή που ο Θεός κρίνει κάποιον πιστό και άξιο να του δώσει μια διακονία, να του δώσει να κάνει κάποιες εργασίες, η δική μας θέση ποια είναι?
Να αρχίσουμε να λέμε γιατί αυτός και όχι εμείς?
Να αρχίσουμε να κρίνουμε για τον τρόπο που ενεργεί?
Γιατί το κάνει έτσι, ενώ θα έπρεπε να το κάνει διαφορετικά?
Πολλοί δεν βλέπουν, δεν διακρίνουν τι το χρίσμα του Θεού κάνει, αλλά κρίνουν τις ενέργειες που έγιναν, και λένε:
`Άραγε ποιος ενέργησε?
Tι ήθελε να δείξει με όλα αυτά?
Και το χρίσμα Του Θεού εργάζεται, εργάζεται, μέσα στις καρδιές τις απλές, αυτές που βλέπουν και εκζητούν το Θεό στη ζωή τους, και σας λέω ότι, αυτοί οι άνθρωποι είναι που βλέπουν, και διακρίνουν το χρίσμα Του Θεού, και ο Κύριος τους ανταμείβει. Δόξα στο όνομα Του Κυρίου.
Και επιστρέφουμε πάλι στην ερώτησή μας.
Από τη στιγμή που ο Θεός κρίνει κάποιον πιστό και άξιο να του δώσει μια διακονία, να του δώσει να κάνει κάποιες εργασίες, η δική μας θέση απέναντί του ποια είναι αλήθεια?
Από τη στιγμή που ο Θεός κρίνει κάποιον πιστό και άξιο να του δώσει μια διακονία, να του δώσει να κάνει κάποιες εργασίες, η δική μας θέση απέναντί του ποια είναι αλήθεια?
Η απάντηση δεν είναι άλλη.
Είναι να τον στηρίξουμε, να τον ευλογήσουμε, και να χαιρόμαστε σ’ αυτό που ο Κύριος κάνει μέσα από αυτόν.
Αυτή είναι η στάση των παιδιών του Θεού.
Αλλιώς θα καταντήσουμε σαν τα αδέλφια του Ιωσήφ.
Θα μπούμε στην άλλη ομάδα, η οποία δεν κερδίζει αλλά χάνει.
Βλέπουμε λοιπόν τους ανθρώπους αυτούς να παίρνουν στάση εναντίον του Δανιήλ, αντί να τον αναγνωρίσουν.
Ο Δανιήλ ήταν ο άρχοντας των μάγων, οπότε αυτοί τον γνώριζαν, δεν είχαν άγνοια.
Επανειλημμένα κέρδισε την θέση αυτή, όχι επειδή έκανε κάποιους αγώνες ή επειδή ήταν πολιτικός, αλλά επειδή το Έξοχο Πνεύμα του Θεού ήταν μέσα του και το αναγνώρισε αυτό ακόμα και η βασιλομήτωρ.
Να το προσέξουμε αυτό επειδή είναι πάρα πολύ ζωτικό.
Αν δεν έχουμε αυτό το πνεύμα μεταξύ μας δεν μπορούμε να πάμε πολύ μακριά.
Πρέπει να σταθούμε, να νικήσουμε και να προχωρήσουμε με αγάπη και σεβασμό ο ένας προς τον άλλο.
Να στηρίζουμε τους άλλους.
Αν πάει κάποιος πιο ψηλά, να τον σπρώχνουμε κι εμείς όχι να πάει κάτω..... Αλλά από κάτω προς την ανοδική αυτή πορεία.
Για να μπορέσουμε να φτάσουμε στο τέρμα…
- Το θέμα είναι να γίνει το θέλημα του Θεού.
Μας νοιάζει παράδειγμα για την Ινδία;
Αν νοιάζεται ο Κύριος νοιαζόμαστε κι εμείς!
Μας ενδιαφέρει!
Μας ενδιαφέρει η Γερμανία, η Βουλγαρία, η Τουρκία, η Αίγυπτος, μας ενδιαφέρει ό,τι ενδιαφέρει τον Θεό, ό,τι έχει να κάνει με τη βασιλεία του Θεού, ό,τι έχει να κάνει με την Σιών Του.
Μας νοιάζει επειδή νοιάζει τον Κύριο!
Θέλουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε και ό,τι μας πει να κάνουμε, να το κάνουμε επειδή αγαπάμε τον Κύριο που αγαπάει το έργο Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου