Καθολική εκκλησία, οικουμενισμός και το όραμα του ‘Πολίτη της Γης’

Εν μήνα πριν το θάνατό του, ο γνωστός Καθολικός μοναχός Thomas Merton, είπε στην οικουμενική συνάντηση των εκπροσώπων των διαφόρων θρησκειών, στην Καλκούτα: “Αδελφοί μου, έχουμε ήδη γίνει ΕΝΑ. Αλλά φανταζόμαστε πως είμαστε χώρια. Αυτό που πρέπει να ανακαλύψουμε είναι η αρχική μας ένωση.”

Ο Merton (στην φωτογραφία με τον Δαλάι Λάμα) δεν απειχούσε τα λόγια μόνο της Μητέρας Τερέζας, αλλά και πολλών άλλων Καθολικών στους οποίους περιλαμβάνονται και Πάπες. Για παράδειγμα, τρεις Καθολικοί ιερείς αναφέρουν στο βιβλίο τους, το οποίο σημειωτέον έχει την άδεια της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας: “Δε θα έπρεπε να διστάσουμε να δοκιμάσουμε τους καρπούς της παλιάς σοφίας της Ανατολής και να την “καταλάβουμε” σαν τον Χριστό. Πολλοί προσευχόμενοι χριστιανοί έχουν βοηθηθεί πάρα πολύ από τη Γιόγκα, το Ζεν και παρόμοιες πρακτικές.” (Abbot Thomas Keating, “Finding Grace At the Center’, 1978).

Ο καρδινάλιος Ratzinger, (σημερινός Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’) φύλακας (τότε) της καθολικής ‘ορθοδοξίας’ του Βατικανού, αναφερόμενος στη συνεχώς αυξανόμενη δραστηριότητα των καθολικών με το Ζεν και τις άλλες παρόμοιες μορφές Γιόγκα και Ανατολικού μυστικισμού, (βλ. και ΕΔΩ) έστειλε στα μέσα Δεκεμβρίου 1989 μια επιστολή 23 σελίδων σε 3000 επισκόπους της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, στην οποία έκφραζε το ενδιαφέρον του. Βέβαια, σ’ αυτή την επιστολή, την οποία ενέκρινε και ο Ιωάννης Παύλος ΙΙ, δεν καταδίκαζε τον Ανατολικό μυστικισμό, ή τις τεχνικές της Νέας Εποχής και της Γιόγκα, αλλά πρότεινε να παίρνουμε από αυτές “μόνο τα απαραίτητα στοιχεία...”

Ο Ιωάννης Παύλος ΙΙ είχε δημόσια ενθαρρύνει αυτή την συγκριτιστική στάση. Για παράδειγμα, κατά την επίσκεψη του στα πανεπιστήμια της Καλκούτας και του Νέου Δελχί, όταν το 1989 είχε επισκεφτεί την Ινδία, είπε μπροστά σε μεγάλο κοινό Ινδουιστών: “Η αποστολή της Ινδίας... είναι σημαντική, λόγω του ότι ενθαρρύνει την πνευματική φύση του ανθρώπου. Πράγματι, η μεγαλύτερη συμβολή της Ινδίας στον κόσμο, είναι ότι προσφέρει την ‘πνευματική εικόνα’ στον άνθρωπο. Και πολύ καλά κάνει ο κόσμος που δέχεται αυτή την αρχαία σοφία και. βρίσκει μέσα της αρκετά στοιχεία για να κάνει τη ζωή του περισσότερο πλούσια.” (“Spiritual Vision of Man”, L’ Observatore Romano, 10 Φεβρουαρίου 1986).

Ο Metron έγραφε ότι “ο Βουδισμός και ο Χριστιανισμός είναι δυνατόν να συνδυαστούν στην κοινή καθημερινή υπόσταση του ανθρώπου σαν υλικό για τη ριζική μεταμόρφωση της συνείδησης”. Δίδαξε πως η μεταμόρφωση της συνείδησης την οποία ο Βουδισμός Ζεν ονομάζει “Ο Μεγάλος Θάνατος”, είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα με αυτό που οι Χριστιανοί ονομάζουν “θάνατο και ανάσταση με το Χριστό”, δηλαδή και τα δυο οδηγούν στο “θάνατο του εαυτού” και σε μια “νέα ζωή” που δεν υπάρχει σε κάποιο μελλοντικό παράδεισο, αλλά στη “ζωή του σήμερα”.

Η Ρωμαιοκαθολική ιεραρχία έχει μακρά ιστορία στη αρχαία του Οικουμενισμού. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε δεκάδες παραδείγματα, όμως αρκούν μερικά μόνο. Οι Πάπες Ιωάννης ΧΧΙΙΙ και Παύλος VI, συνεργάστηκαν με μεγάλα ονόματα όπως του Δαλάι Λάμα, του μουσουλμάνου Ανουάρ Ελ Σαντάτ, και ακόμα με τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Ου Θαντ, (φωτο) που ήταν Βουδιστής που είχε στόχο τη δημιουργία του «Ναού της Κατανόησης», γνωστού σαν Ηνωμένα Έθνη των Θρησκειών του Κόσμου. Διευθυντάς των Διεθνών Προγραμμάτων.

“Η Αυτού Παναγιότης”, ο Δαλάι Λάμα, ο οποίος είναι “Θεός” για τους περισσότερους Θιβετιανούς Βουδιστές, έτυχε θερμής υποδοχής από τη καθολική εκκλησία σε ολόκληρο τον κόσμο. Συναντήθηκε δύο φορές με τον Πάπα Παύλο VI και πολύ περισσότερες φορές με τον πολύ καλό του φίλο Ιωάννη Παύλο ΙΙ. “Έχουμε και οι δυο τον ίδιο σκοπό” (The Tidings, 13 Οκτωβρίου 1989), είπε ο Δαλάι Λάμα.
Στην αρχή του πρώτου ταξιδιού στις ΗΠΑ ο “Θεός - Βασιλιάς” εμφανίστηκε το 1979 στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πατρίκιου στην Ν. Υόρκη, στο ονομαστό “φεστιβάλ των θρησκειών” όπως είχε δημοσιεύσει το περιοδικό Time, το οποίο είχε οργανώσει ο Καρδινάλιος Cooke. Με τη δήλωσή του ότι “όλες οι μεγάλες θρησκείες του κόσμου είναι βασικά οι ίδιες” (Time, 17 Σεπτεμβρίου 1979), ο Δαλάι Λάμα χειροκροτήθηκε από το μεγάλο πλήθος που είχε μαζευτεί. Ο Καρδινάλιος Cooke, αναφέρει: “Αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες κινήσεις του ‘πνεύματος’ της εποχής μας. Είμαστε ευπρόσδεκτοι ο ένας στην εκκλησία του άλλου, στους βουδιστικούς ναούς και στις συναγωγές.”(Newsweek, 17 Σεπτεμβρίου 1979).

Ένας άλλος υποστηρικτής της προώθησης της θρησκευτικής ένωσης, ο Καρδινάλιος Leon Joseph Suenens, οργάνωσε και μίλησε πρώτος στο δεύτερο παγκόσμιο συνέδριο για τη Θρησκεία και την Ειρήνη, στο Λουβέν του Βελγίου το 1974. Το συνέδριο του Λουβέν, το οποίο ευλόγησε ο Πάπας Παύλος VI, τόνισε ιδιαίτερα το σημαντικό ρόλο που πρέπει να παίξει η θρησκευτική ένωση, ώστε να καθιερώσει την επερχόμενη Παγκόσμια Κυβέρνηση. Υπήρχε συνεχώς ένα κάλεσμα για την “νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων”. Κάτω από την καθολική καθοδόγηση, η δήλωση του Λουβέν έλεγε: “Μαζευτήκαμε όλοι, Βουδιστές, Χριστιανοί, Κομφουκιστές, Ινδουϊστές, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, Σιντοϊστές, Σιχ, Ζοροάστρες και άλλοι, για να ακούσουμε το ‘Πνεύμα’ που υπάρχει μέσα στις διαφορετικές και σεβαστές θρησκευτικές μας παραδόσεις... έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τα μεγάλα ζητήματα που πρέπει να λύσουν οι κοινωνίες μας ώστε να έρθει η ειρήνη, η δικαιοσύνη και η ευγενική ποιότητα στη ζωή κάθε ανθρώπου και όλων των ανθρώπων...εκφράζουμε τη χαρά μας που έχει ανεπιστρεπτί περάσει, ελπίζουμε, η μακρά περίοδος της εγωιστικής και προκατειλημμένης απομόνωσης των θρησκειών της ανθρωπότητας. Κάνουμε έκκληση στις θρησκευτικές κοινότητες του κόσμου να ακολουθήσουν την τάση του Πολίτη της Γης.” (Alen Geyer, ‘Religious Isolationism: Gone forever?”, The Christian century, 23 Οκτωβρίου 1974).

Τα μεγάλα οικουμενιστικά ανοίγματα και επιτεύγματα του Πάπα παρακίνησαν πολλούς αρχηγούς του κόσμου και είχαν σαν αποτέλεσμα νέες οικουμενικές κινήσεις για την ‘Παγκόσμια ειρήνη’. Από τις πλέον σημαντικές κινήσεις, είναι η κίνηση του ‘Παγκόσμιου Φόρουμ των Πνευματικών και Κοινοβουλευτικών Αρχηγών για την Επιβίωση του Ανθρώπου’ (‘Global Forum of Spiritual and Parliamentary Leaders on Human Survival’), που ξεκίνησε χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον τον Οκτώβριο του 1975, όταν συναντήθηκαν οι “πνευματικοί αρχηγοί” από πέντε μεγάλες θρησκείες του κόσμου και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι για να συζητήσουν κάποιες ιδέες πάνω στην οικολογική σωτηρία και την ειρήνη στον κόσμο. Μετά από αυτή την συνάντηση, ξεκίνησε μια συνεργασία ανάμεσα στους θρησκευτικούς και τους πολιτικούς αρχηγούς. “Διερευνήσαμε τη φύση της σχέσης μεταξύ της πολιτικής και της θρησκευτικής ζωής και συμφωνήσαμε τόσο οι πολιτικοί, όσο και οι θρησκευτικοί αρχηγοί, πως θέλουμε και χρειαζόμαστε αυτή τη συνεργασία.., και πως θα προσπαθήσουμε να προωθήσουμε σε θρησκευτικό, εθνικό και τοπικό επίπεδο όλες τις πιθανές δυνατότητες συνεργασίας ανάμεσα στους πνευματικούς αρχηγούς και τους βουλευτές. Μπαίνουμε στην περίοδο του ‘Παγκόσμιου Πολίτη... Αυτή η νέα συνείδηση γκρεμίζει όλους τους φραγμούς που υπάρχουν ανάμεσα στη φυλή και τη θρησκεία, την ιδεολογία και την εθνικότητα... Έχουμε το όραμα μιας νέας κοινότητας, όπου η μακρά και τραγική ιστορία της ανθρώπινης βίας αντικαθίσταται από την περίοδο της αμοιβαίας ευημερίας και ειρήνης.” (Shared Vision: Global Forum of Spiritual and Parliamentary Leaders on Human Survival’, Φθινόπωρο 1987). 
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Από το βιβλίο «Το Χάραγμα», A.W. Pink, Επιλεγμένες Εκδόσεις, 1999, τίτλος πρωτότυπου ‘The Antichrist’.